«کلینی با سند صحیح از ابوبصیر: از امام صادقg درباره (أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْر) پرسیدم، فرمود: آیه درباره علی، حسن و حسین علیهما السلام  نازل شده و (و مراد از اولی الامر آنان اند)، گفتم: مردم می گویند: چرا نام امام علی علیه السلام و اهل بیت علیهم السلام  او در کتاب خدا نیامده است؟ فرمود: به آنان بگویید: (کلیات) نماز بر رسول خدا نازل شده ولی تعداد سه یا چهار رگعت آن نیامده است، و رسول خداn آن را برای مردم تفسیر کردند.... ( به همین گونه کلیات ولایت به طور عام در قرآن نازل شد و پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله آن را تبیین کردند)».

 امام باقرg:   «فَأَمَرَ اللَّهُ‏ مُحَمَّداً ص أَنْ یُفَسِّرَ لَهُمُ الْوَلَایَةَ کَمَا فَسَّرَ لَهُمُ الصَّلَاةَ وَ الزَّکَاةَ وَ الصَّوْمَ وَ الْحَج‏: خداوند به حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمان داد، ولایت (امام علی) را برای آنان تفسیر کند، همان گونه که احکام نماز و زکات و روزه .. ار تفسیر می کند.» کافی، ج1، ص 289.

 ابن طاووس اینگونه احادیث را از تفسیر ابو العباس بن عقده (که هم اکنون کتاب مفقود است) با سندهای متعدد نقل کرده است.

 استدلال امام صادق به ابوبصیر به وسیله‌ی  (جدال احسن = آنچه مورد قبول خصم است، علیه خود او به کار رفته است):

 آنان پذیرفته‌اند که کلیات نماز و سایر احکام در قرآن آمد و تبیین جزئیات آنها به عهده‌ی پیامبر خداست، درباره نام ائمه و ولایت ایشان نیز امر به همین گونه است.

 نکته‌: به فرض اگر نام ائمه به صراحت در قرآن می‌آمد، معلوم نبود همگان گردن نهند، همانطور که یهودیان نبوت پیامبر را انکار کردند، حال آنکه قرآن میفرمایید: «الَّذینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَعْرِفُونَهُ‏ کَما یَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ وَ إِنَّ فَریقاً مِنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ » بقره/146