سفارش تبلیغ
صبا ویژن

فصل دوم
دسته‌بندی آیات و نگاهی به ویژگی‌های اهل بیت علیهم السلام 
در قرآن
الف) دسته بندی آیات در شرح ظواهر و بطون قرآن

 دسته بندی آیات درباره‌ی اهل بیت:
 الف) دسته بندی آیات در شرح ظواهر و بطون قرآن
 1ـ اهل بیت علیهم السلام در ظواهر آیات:
 ظاهر: مرتبه‌ای از معانی قرآن که بر اساس قواعد تفسیر از ظاهر آیه قابل حصول است. = در سطح تنزیل  راه دریافت از طریق روایات
 2 ـ اهل بیت در بطن آیات:
 بطن به معنای تأویل
 
 
 دسته بندی آیات درباره‌ی اهل بیت

1 ـ اهل بیت در ظاهر قرآن، فهم از طریق روایات
مناظره امام رضا علیه السلام  با دانشمندان: «ثُمَ‏ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ‏ الَّذِینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا»: فاطر/ 32. 
امام رضا علیه السلام فرمودند:‌ «فَسَّرَ الِاصْطِفَاءَ فِی الظَّاهِرِ سِوَى الْبَاطِنِ فِی اثْنَیْ عَشَرَ مَوْضعا»: تفسیر بندگان برگزیده در در 12 از ظاهر قرآن

 1. آیه‌ی انذار: شعراء/214؛ وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِین‏
 2. آیه‌ی تطهیر: احزاب/ 33؛ َّ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرا
 3. آیه‌ مباهله: آل‌عمران/61؛ ُ فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبِین‏.
 4. آیه اسراء/26؛ وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّه‏
 5. آیه مودت: شوری/ 23؛ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏
 6. آیه صلوات: احزاب/56؛ َّ إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیما
 7. آیه خمس: انفال/42؛ َّ َّ وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى
 8. نساء/ 59: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم‏
 9. آیه اهل الذکر: نحل/43؛ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُون‏
 10. آیه تحریم: نساء/ 23؛ حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهاتُکُمْ وَ بَناتُکُمْ وَ أَخَواتُکُم‏
 11. غافر/28: وَ قالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمانَهُ أَ تَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ یَقُولَ رَبِّیَ اللَّهُ وَ قَدْ جاءَکُمْ بِالْبَیِّناتِ مِنْ رَبِّکُم‏
 12. طه/123: وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْها
دسته بندی آیات درباره‌ی اهل بیت
2ـ اهل بیت علیهم السلام در بطن (تأویل) آیات
 1. سطح فرا عرفی: معارفی از آیات که نمی توان آنها را با قواعد رایج در سیره عرف عقلا به دست آورد.
 مانند: تأویل در آیه: «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ، بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیان، فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ، یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجان‏‏»:الرحمان: 19 ـ 22.
 روایات: «الْبَحْرَیْنِ»: امام علیj و فاطمه زهراh و «اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجان»: امام حسنj و امام حسینj
 بیان این تفسیر: در کتابهای تفسیری مأثور و غیر مأثور + منابع روایی و غیر روایی از فریقین با اسناد متعدد.
 
 2. سطح عرفی: با تجرید خصوصیات نزول آیه و کشف مناط حکم و تعمیم بر موارد مشابه
 مانند: «وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِین‏» قصص/5.
 درباره‌ی بنی اسرائیل که قابل تطبیق بر اهل بیتدر عصر ظهور دارد.   تأیید روایات
 نظر شیعه: بسیاری از آیات در سطح بطونی بر اهل بیت تطبیق خواهند شد.
 نتیجه: درک احادیثی که در منابع فریقین آمده و حجم عظیمی از روایات (یک سوم یا یک چهارم) را درباره اهل بیت می داند. مانند:
 أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَj: « نَزَلَ الْقُرْآنُ أَثْلَاثاً ثُلُثٌ فِینَا وَ فِی عَدُوِّنَا وَ ثُلُثٌ سُنَنٌ وَ أَمْثَالٌ وَ ثُلُثٌ فَرَائِضُ وَ أَحْکَام‏»کافی، ج2، ص 627، حدیث 2.

 أَبِی جَعْفَرٍ j:« نَزَلَ الْقُرْآنُ أَرْبَعَةَ أَرْبَاعٍ رُبُعٌ فِینَا وَ رُبُعٌ فِی عَدُوِّنَا وَ رُبُعٌ سُنَنٌ وَ أَمْثَالٌ وَ رُبُعٌ فَرَائِضُ وَ أَحْکَامٌ.» کافی، ج2، ص 628، حدیث 4.

 علت: زیرا معیار فضائل انسان‌های شایسته در اهل بیتD به صورت قوی‌تر ظهور دارد.
 قال علی علیه السلام : « فَأَنْزِلُوهُمْ‏ بِأَحْسَنِ‏ مَنَازِلِ‏ الْقُرْآن‏»: نهج البلاغه، خطبه85.
 قال علی علیه السلام: «فِیهِمْ‏ کَرَائِمُ‏ الْقُرْآن‏‏»: نهج البلاغه، خطبه154.
 علامه مجلسی، در ج23 و 24 بحار الانوار، در 67 باب، 1507 روایت در شرح آیات مربوط به فضائل اهل بیت و شیعیان و نکوهش دشمنان آنان غالبا به نحو تأویل نقل کرده است.
 
 1. فضائل و مناقب اهل بیت
.Iبه طور عام که با عنوان آل ابراهیم از اهل بیت یاد می‌کند.
.IIبه طور خاص درباره‌ی یکی از آنان
*با شأن نزول : مانند آیات سوره دهر یا آیه مباهله (آل عمران: 61)  آیه تطهیر (احزاب/33)، درباره همه‌ی اهل بیت
?آیه خاص:
? لیل? المبیت (بقره: 207) درباره امام علی
?سوره کوثر درباره‌ی فاطمه زهرا
?آیه 7 سوره رعد، آیه 55 نور، آیه آخر ملک درباره امام زمان

بدون شأن نزول : مانند: آیه اصطفا (آل‌عمران/23)

 2. حقوق اهل بیت
 حق اطاعت مطلق
 حق ولایت بر انسان‌ها در حاکمیت مطلق دینی، سیاسی و اجتماعی
 مرجعیت دینی
 صلوات بر اهل بیت
 وراثت کتاب
 مودت قلبی و اکرام و پیوند با آنان
 حقوق مالی
 ادای خمس و دیگر واجبات مالی

 

 برخی ویژگی‌های اهل بیت در قرآن
نکته اول: شئون و حقوق خاص
(با دریافت از سخنان امام رضا علیه السلام)
 1. تطهیر ویژه: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ‏ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرا» (احزاب/ 33)
 قال الرضاj: «وَ هَذَا الْفَضْلُ‏ الَّذِی لَا یجحده مُعَانِدٌ لِأَنَّهُ فَضْلٌ بَین»
 2. حقوق مالی: حق ویژه ای که خاص اهل بیت پیامبرd است و برای اهل بیت هیچکدام از انبیاء قرار داده نشده است.
 «وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّه‏» اسراء/26
 آیه خمس: «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏»: انفال/41
 آیه فیء: «ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى‏ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‏ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏»: حشر/7
 قال الرضاعلیه السلام : «فَقَرَنَ سَهْمَ ذِی‏ الْقُرْبَى‏ بِسَهْمِهِ وَ بِسَهْمِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَهَذَا فَضْلٌ أَیْضاً بَیْنَ الْآلِ وَ الْأُمَّةِ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَهُمْ فِی حَیِّزٍ وَ جَعَلَ النَّاسَ فِی حَیِّزٍ دُونَ ذَلِکَ وَ رَضِیَ لَهُمْ مَا رَضِیَ لِنَفْسِهِ وَ اصْطَفَاهُمْ فِیهِ فَبَدَأَ بِنَفْسِهِ ثُمَّ ثَنَّى بِرَسُولِهِ ثُمَّ بِذِی الْقُرْبَى فِی کُلِّ مَا کَانَ مِنَ الْفَیْ‏ءِ وَ الْغَنِیمَةِ وَ غَیْرِ ذَلِکَ مِمَّا رَضِیَهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِنَفْسِهِ فَرَضِیَ لَهُم‏»
 3. حق مودت: در قرآن تنها به پیامبر اسلام و اهل بیتD ایشان اختصاص دارد.      پاداش رسالت = مودت اهل بیت
 «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏»: شوری/23.
 منطق سایر انبیاء:
 حضرت نوح j : «یا قَوْمِ لا أَسْئَلُکُمْ‏ عَلَیْهِ مالاً إِنْ أَجرِیَ إِلاَّ عَلَى اللَّه‏»: هود/29
 حضرت هود j : «یا قَوْمِ لا أَسْئَلُکُمْ‏ عَلَیْهِ أَجْراً إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلَى الَّذی فَطَرَنی‏ أَ فَلا تَعْقِلُون‏»: هود/51
 قال الرضا j: «و أَیُ‏ فَضِیلَةٍ وَ أَیُ‏ شَرَفٍ‏ یَتَقَدَّمُ هَذَا»: کدام فضیلت و کدام شرافت از این امر پیشی گرفته است.
 4. حق وراثت کتاب
 وراثت کتاب تنها برای یک گروه در یک آیه بیان شده= عترت  
  «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا»: فاطر/32
 
 وراثت تورات = بنی اسرائیل
 «وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَى الْهُدى‏ وَ أَوْرَثْنا بَنی‏ إِسْرائیلَ الْکِتاب‏»: غافر/53
 بنی اسرائیل واره کتاب شدند نه فقط برگزدگان، به همین دلیل آنان به وظیفه ی خود عمل نکرده و تورات را تحریف و حقایقی از آن را کتمان کردند و تنها عده ی کمی وراثت را ملتزم شدند.
 5. حق صلوات بر اهل بیت
 قرار گرفتن نام اهل بیت علیهم السلام در کنار نام پیامبر صلی الله علیه و آله
 روایات متواتر با اسناد صحیح در کتابهای معتبر اهل سنت، صحیح بخاری، صحیح مسلم و سنن ترمذی
 شأن نزول: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ‏ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیما»: احزاب/56
 برخی صحابه از پیامبرd پرسیدند: ای رسول‌خداd! ما تسلیم بر شما را می دانیم، اما کیف الصلا? علیک؟
 پیامبر پاسخ دادند: «قولوا: اللهم صل علی محمد و علی آل محمد کما صلیت علی ابراهیم انک حمید مجید و بارک علی محمد کما بارکت علی ابراهیم انک حمید مجید». سنن ترمذی، ج2، ص 212.
 نکته: برخی روایات بیان داشته اند:پیامبر امت را از صلوات ابتر و ناقص برحذر داشته اند که در آن «آل محمد» ذکر نشود. (هیتمی، الطواعق المحرق?، ص 234.
 در قرآن برای هیچکدام از انبیا صلوات نیامده و تنها سلام آمده.
 راز صلوات: جایگاه ویژه اهل بیت در حفظ حقایق توحید ابراهیمی    بهمین دلیل نام پیامبرd کنار حضرت ابراهیمj  آمده است.
برخی ویژگی‌های اهل بیت در قرآن
نکته دوم: اهل بیت علیهم السلام با نام‌های گوناگون
 نام‌های گوناگون اهل بیتD در قرآن  هر نام دلالت بر شأنی از شئون اهل بیت
 اهل البیت: احزاب /33
 ذی القربی: انفال/42، حشر/7
 اهل الذکر: نحل/44
 الذین اصطفینا من عبادنا: فاطر/33
 اولی الامر: نساء /59
 آل ابراهیم: ال عمران /32، نساء/59
 صادقین: توبه /119
 من عنده علم الکتاب: رعد/43
 
 نظام مندی و مجموع نگری در نام‌ها: چینش نام‌های اهل بیتD در قرآن به شکل منطقی
 1. آل ابراهیم: سلسله‌ای از دودمان حضرت ابراهیم که از ناحیه‌ی خدا برگزیده شده‌اند: «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهیمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمین‏» آل‌عمران/33.      اول: گزینش دو پیامبر (حضرت آدم و نوح) دوم: گزینش دو خاندان (آل ابراهیم و آل عمران)
 2. اهدای کتاب و حکمت در خصوص آل ابراهیم: « فَقَدْ آتَیْنا آلَ‏ إِبْراهیمَ‏ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظیما»: نساء/54
 3. وراثت کتاب به آل ابراهیم (که برگزیده‌اند): «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا»: فاطر/32
 4. قرار دادن قرآن در سینه‌ی آنان با عنوان «اوتوالعلم»: «بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فی‏ صُدُورِ الَّذینَ‏ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاَّ الظَّالِمُونَ»: عنکبوت/49
 5. ودیعه گذاشتن علم کتاب نزد ایشان، همردیف خدا در گواهی رسالت: «وَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا لَسْتَ‏ مُرْسَلاً قُلْ کَفى‏ بِاللَّهِ شَهیداً بَیْنی‏ وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُالْکِتابِ»: رعد/43
 6. مرجعیت اهل بیت با عنوان  «اهل الذکر» و فراخواندن دیگران از علوم ایشان: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (43) بِالْبَیِّناتِ وَ الزُّبُر»: نحل / 43 ـ 44
 7. صادقین: تمام وجود ایشان از منش، اندیشه، اعتقاد و رفتار آنان جز صدق نیست. دعوت همگانی از پیروی از ایشان
 «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ‏ الصَّادِقین‏»: توبه/119 (با کسانی باشید که در «منش و باور و ...» راستگویند.
 8. آنان را با اراده ویژه خود تطهیر کرد. احزاب/33
 9. حق ولایت، اطاعت مطلق و حقوق مالی مقرر نمود و آنان را همردیف خود و پیامبرش قرار داد.       
                راه نجات تنها در گرو شناخت و پیروی از آنان است.
  •  نکته: در روایات نیز نامهایی برای اهل بیت آمده: کشتی نوح، ثقل قرآن، ستارگان آسمان و ... ، نشناختن امام = مرگ جاهلی
برخی ویژگی‌های اهل بیت در قرآن
نکته سوم: حقوق اهل بیت علیهم السلام هم ردیف با حق خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله
 حق خداوند متعال = بالاصال? و بالذات
 حقوق پیامبر و اهل بیت = بالتبع و بالعرض
 حق خمس اهل بیت: «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ‏ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏»: انفال/41
 قرار گرفتن سهم پیامبر و ذی القربی(اهل بیت) در کنار سهم خدا   سخن امام رضاj: سهم ذی القربی را با سهم خود و پیامبرش کنار هم قرار داد.
 سهم فیء: «ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى‏ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‏ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏»: حشر/7
 قال الرضاعلیه السلام : «وَ کَذَلِکَ الْفَیْ‏ءُ مَا رَضِیَهُ‏ لِنَفْسِهِ‏ وَ لِنَبِیِّهِd رَضِیَهُ لِذِی الْقُرْبَى کَمَا جَازَ لَهُمْ فِی الْغَنِیمَةِ فَبَدَأَ بِنَفْسِهِ ثُمَّ بِرَسُولِهِ d ثُمَّ بِهِمْ وَ قَرَنَ سَهْمَهُمْ بِسَهْمِ اللَّهِ وَ سَهْمِ رَسُولِهِ d ‏» تحف العقول، ص 457. عیون اخبار الرضا، ج1، ص 239.
 
 حق اطاعت و ولایت اهل بیت علیهم السلام
 قال الرضا علیه السلام: «وَ کَذَلِکَ فِی الطَّاعَةِ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ- یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ‏ فَبَدَأَ بِنَفْسِهِ‏ ثُمَّ بِرَسُولِهِd ثُمَّ بِأَهْلِ بَیْتِهِ وَ کَذَلِکَ آیَةُ الْوَلَایَةِ- إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا فَجَعَلَ وَلَایَتَهُمْ مَعَ طَاعَةِ الرَّسُولِ مَقْرُونَةً بِطَاعَتِهِ کَمَا جَعَلَ سَهْمَهُ مَعَ سَهْمِ الرَّسُولِ مَقْرُوناً بِأَسْهُمِهِمْ فِی الْغَنِیمَةِ وَ الْفَیْ‏ء». تحف العقول، ص 457. عیون اخبار الرضا، ج1، ص 239.
 در ادامه: پرده برداری از عظمت این نعمت: «فَتَبَارَکَ اللَّهُ مَا أَعْظَمَ نِعْمَتَهُ عَلَى أَهْلِ هَذَا الْبَیْت‏»
 ادامه: « فَلَمَّا جَاءَتْ قِصَّةُ الصَّدَقَةِ نَزَّهَ نَفْسَهُ عَزَّ ذِکْرُهُ وَ نَزَّهَ رَسُولَهُd وَ نَزَّهَ أَهْلَ بَیْتِهِ عَنْهَا فَقَالَ‏ إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساکِینِ وَ الْعامِلِینَ عَلَیْها وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِی الرِّقابِ وَ الْغارِمِینَ‏ وَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ ابْنِ السَّبِیل فَرِیضَةً مِنَ اللَّهِ‏» فَهَلْ تَجِدُ فِی شَیْ‏ءٍ مِنْ ذَلِکَ أَنَّهُ جَعَلَ لِنَفْسِهِ سَهْماً أَوْ لِرَسُولِهِ d أَوْ لِذِی الْقُرْبَى؟ لِأَنَّهُ لَمَّا نَزَّهَهُمْ عَنِ الصَّدَقَةِ نَزَّهَ نَفْسَهُ وَ نَزَّهَ رَسُولَهُ وَ نَزَّهَ أَهْلَ بَیْتِهِ، لَا بَلْ حَرَّمَ عَلَیْهِمْ لِأَنَّ الصَّدَقَةَ مُحَرَّمَةٌ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ هِیَ أَوْسَاخُ النَّاسِ لَا تَحِلُّ لَهُمْ لِأَنَّهُمْ طُهِّرُوا مِنْ کُلِّ دَنَسٍ وَ وَسَخٍ فَلَمَّا طَهَّرَهُمْ وَ اصْطَفَاهُمْ رَضِیَ لَهُمْ مَا رَضِیَ لِنَفْسِهِ وَ کَرِهَ لَهُمْ مَا کَرِهَ لِنَفْسِه‏‏» 
 


موضوع :


فصل دوم
دسته‌بندی آیات و نگاهی به ویژگی‌های اهل بیت علیهم السلام 
در قرآن
الف) دسته بندی آیات در شرح ظواهر و بطون قرآن

 دسته بندی آیات درباره‌ی اهل بیت:
 الف) دسته بندی آیات در شرح ظواهر و بطون قرآن
 1ـ اهل بیت علیهم السلام در ظواهر آیات:
 ظاهر: مرتبه‌ای از معانی قرآن که بر اساس قواعد تفسیر از ظاهر آیه قابل حصول است. = در سطح تنزیل  راه دریافت از طریق روایات
 2 ـ اهل بیت در بطن آیات:
 بطن به معنای تأویل
 
 
 دسته بندی آیات درباره‌ی اهل بیت

1 ـ اهل بیت در ظاهر قرآن، فهم از طریق روایات
مناظره امام رضا علیه السلام  با دانشمندان: «ثُمَ‏ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ‏ الَّذِینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا»: فاطر/ 32.
امام رضا علیه السلام فرمودند:‌ «فَسَّرَ الِاصْطِفَاءَ فِی الظَّاهِرِ سِوَى الْبَاطِنِ فِی اثْنَیْ عَشَرَ مَوْضعا»: تفسیر بندگان برگزیده در در 12 از ظاهر قرآن

 1. آیه‌ی انذار: شعراء/214؛ وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِین‏
 2. آیه‌ی تطهیر: احزاب/ 33؛ َّ إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرا
 3. آیه‌ مباهله: آل‌عمران/61؛ ُ فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبِین‏.
 4. آیه اسراء/26؛ وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّه‏
 5. آیه مودت: شوری/ 23؛ قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏
 6. آیه صلوات: احزاب/56؛ َّ إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیما
 7. آیه خمس: انفال/42؛ َّ َّ وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى
 8. نساء/ 59: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم‏
 9. آیه اهل الذکر: نحل/43؛ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُون‏
 10. آیه تحریم: نساء/ 23؛ حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ أُمَّهاتُکُمْ وَ بَناتُکُمْ وَ أَخَواتُکُم‏
 11. غافر/28: وَ قالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمانَهُ أَ تَقْتُلُونَ رَجُلًا أَنْ یَقُولَ رَبِّیَ اللَّهُ وَ قَدْ جاءَکُمْ بِالْبَیِّناتِ مِنْ رَبِّکُم‏
 12. طه/123: وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْها
دسته بندی آیات درباره‌ی اهل بیت
2ـ اهل بیت علیهم السلام در بطن (تأویل) آیات
 1. سطح فرا عرفی: معارفی از آیات که نمی توان آنها را با قواعد رایج در سیره عرف عقلا به دست آورد.
 مانند: تأویل در آیه: «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ، بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیان، فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ، یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجان‏‏»:الرحمان: 19 ـ 22.
 روایات: «الْبَحْرَیْنِ»: امام علیj و فاطمه زهراh و «اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجان»: امام حسنj و امام حسینj
 بیان این تفسیر: در کتابهای تفسیری مأثور و غیر مأثور + منابع روایی و غیر روایی از فریقین با اسناد متعدد.
 
 2. سطح عرفی: با تجرید خصوصیات نزول آیه و کشف مناط حکم و تعمیم بر موارد مشابه
 مانند: «وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِین‏» قصص/5.
 درباره‌ی بنی اسرائیل که قابل تطبیق بر اهل بیتدر عصر ظهور دارد.   تأیید روایات
 نظر شیعه: بسیاری از آیات در سطح بطونی بر اهل بیت تطبیق خواهند شد.
 نتیجه: درک احادیثی که در منابع فریقین آمده و حجم عظیمی از روایات (یک سوم یا یک چهارم) را درباره اهل بیت می داند. مانند:
 أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَj: « نَزَلَ الْقُرْآنُ أَثْلَاثاً ثُلُثٌ فِینَا وَ فِی عَدُوِّنَا وَ ثُلُثٌ سُنَنٌ وَ أَمْثَالٌ وَ ثُلُثٌ فَرَائِضُ وَ أَحْکَام‏»کافی، ج2، ص 627، حدیث 2.

 أَبِی جَعْفَرٍ j:« نَزَلَ الْقُرْآنُ أَرْبَعَةَ أَرْبَاعٍ رُبُعٌ فِینَا وَ رُبُعٌ فِی عَدُوِّنَا وَ رُبُعٌ سُنَنٌ وَ أَمْثَالٌ وَ رُبُعٌ فَرَائِضُ وَ أَحْکَامٌ.» کافی، ج2، ص 628، حدیث 4.

 علت: زیرا معیار فضائل انسان‌های شایسته در اهل بیتD به صورت قوی‌تر ظهور دارد.
 قال علی علیه السلام : « فَأَنْزِلُوهُمْ‏ بِأَحْسَنِ‏ مَنَازِلِ‏ الْقُرْآن‏»: نهج البلاغه، خطبه85.
 قال علی علیه السلام: «فِیهِمْ‏ کَرَائِمُ‏ الْقُرْآن‏‏»: نهج البلاغه، خطبه154.
 علامه مجلسی، در ج23 و 24 بحار الانوار، در 67 باب، 1507 روایت در شرح آیات مربوط به فضائل اهل بیت و شیعیان و نکوهش دشمنان آنان غالبا به نحو تأویل نقل کرده است.
 
 1. فضائل و مناقب اهل بیت
.Iبه طور عام که با عنوان آل ابراهیم از اهل بیت یاد می‌کند.
.IIبه طور خاص درباره‌ی یکی از آنان
*با شأن نزول : مانند آیات سوره دهر یا آیه مباهله (آل عمران: 61)  آیه تطهیر (احزاب/33)، درباره همه‌ی اهل بیت
?آیه خاص:
? لیل? المبیت (بقره: 207) درباره امام علی
?سوره کوثر درباره‌ی فاطمه زهرا
?آیه 7 سوره رعد، آیه 55 نور، آیه آخر ملک درباره امام زمان

بدون شأن نزول : مانند: آیه اصطفا (آل‌عمران/23)

 2. حقوق اهل بیت
 حق اطاعت مطلق
 حق ولایت بر انسان‌ها در حاکمیت مطلق دینی، سیاسی و اجتماعی
 مرجعیت دینی
 صلوات بر اهل بیت
 وراثت کتاب
 مودت قلبی و اکرام و پیوند با آنان
 حقوق مالی
 ادای خمس و دیگر واجبات مالی

 

 برخی ویژگی‌های اهل بیت در قرآن
نکته اول: شئون و حقوق خاص
(با دریافت از سخنان امام رضا علیه السلام)
 1. تطهیر ویژه: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ‏ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرا» (احزاب/ 33)
 قال الرضاj: «وَ هَذَا الْفَضْلُ‏ الَّذِی لَا یجحده مُعَانِدٌ لِأَنَّهُ فَضْلٌ بَین»
 2. حقوق مالی: حق ویژه ای که خاص اهل بیت پیامبرd است و برای اهل بیت هیچکدام از انبیاء قرار داده نشده است.
 «وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‏ حَقَّه‏» اسراء/26
 آیه خمس: «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏»: انفال/41
 آیه فیء: «ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى‏ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‏ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏»: حشر/7
 قال الرضاعلیه السلام : «فَقَرَنَ سَهْمَ ذِی‏ الْقُرْبَى‏ بِسَهْمِهِ وَ بِسَهْمِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَهَذَا فَضْلٌ أَیْضاً بَیْنَ الْآلِ وَ الْأُمَّةِ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَهُمْ فِی حَیِّزٍ وَ جَعَلَ النَّاسَ فِی حَیِّزٍ دُونَ ذَلِکَ وَ رَضِیَ لَهُمْ مَا رَضِیَ لِنَفْسِهِ وَ اصْطَفَاهُمْ فِیهِ فَبَدَأَ بِنَفْسِهِ ثُمَّ ثَنَّى بِرَسُولِهِ ثُمَّ بِذِی الْقُرْبَى فِی کُلِّ مَا کَانَ مِنَ الْفَیْ‏ءِ وَ الْغَنِیمَةِ وَ غَیْرِ ذَلِکَ مِمَّا رَضِیَهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِنَفْسِهِ فَرَضِیَ لَهُم‏»
 3. حق مودت: در قرآن تنها به پیامبر اسلام و اهل بیتD ایشان اختصاص دارد.      پاداش رسالت = مودت اهل بیت
 «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏»: شوری/23.
 منطق سایر انبیاء:
 حضرت نوح j : «یا قَوْمِ لا أَسْئَلُکُمْ‏ عَلَیْهِ مالاً إِنْ أَجرِیَ إِلاَّ عَلَى اللَّه‏»: هود/29
 حضرت هود j : «یا قَوْمِ لا أَسْئَلُکُمْ‏ عَلَیْهِ أَجْراً إِنْ أَجْرِیَ إِلاَّ عَلَى الَّذی فَطَرَنی‏ أَ فَلا تَعْقِلُون‏»: هود/51
 قال الرضا j: «و أَیُ‏ فَضِیلَةٍ وَ أَیُ‏ شَرَفٍ‏ یَتَقَدَّمُ هَذَا»: کدام فضیلت و کدام شرافت از این امر پیشی گرفته است.
 4. حق وراثت کتاب
 وراثت کتاب تنها برای یک گروه در یک آیه بیان شده= عترت  
  «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا»: فاطر/32
 
 وراثت تورات = بنی اسرائیل
 «وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَى الْهُدى‏ وَ أَوْرَثْنا بَنی‏ إِسْرائیلَ الْکِتاب‏»: غافر/53
 بنی اسرائیل واره کتاب شدند نه فقط برگزدگان، به همین دلیل آنان به وظیفه ی خود عمل نکرده و تورات را تحریف و حقایقی از آن را کتمان کردند و تنها عده ی کمی وراثت را ملتزم شدند.
 5. حق صلوات بر اهل بیت
 قرار گرفتن نام اهل بیت علیهم السلام در کنار نام پیامبر صلی الله علیه و آله
 روایات متواتر با اسناد صحیح در کتابهای معتبر اهل سنت، صحیح بخاری، صحیح مسلم و سنن ترمذی
 شأن نزول: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ‏ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیما»: احزاب/56
 برخی صحابه از پیامبرd پرسیدند: ای رسول‌خداd! ما تسلیم بر شما را می دانیم، اما کیف الصلا? علیک؟
 پیامبر پاسخ دادند: «قولوا: اللهم صل علی محمد و علی آل محمد کما صلیت علی ابراهیم انک حمید مجید و بارک علی محمد کما بارکت علی ابراهیم انک حمید مجید». سنن ترمذی، ج2، ص 212.
 نکته: برخی روایات بیان داشته اند:پیامبر امت را از صلوات ابتر و ناقص برحذر داشته اند که در آن «آل محمد» ذکر نشود. (هیتمی، الطواعق المحرق?، ص 234.
 در قرآن برای هیچکدام از انبیا صلوات نیامده و تنها سلام آمده.
 راز صلوات: جایگاه ویژه اهل بیت در حفظ حقایق توحید ابراهیمی    بهمین دلیل نام پیامبرd کنار حضرت ابراهیمj  آمده است.
برخی ویژگی‌های اهل بیت در قرآن
نکته دوم: اهل بیت علیهم السلام با نام‌های گوناگون
 نام‌های گوناگون اهل بیتD در قرآن  هر نام دلالت بر شأنی از شئون اهل بیت
 اهل البیت: احزاب /33
 ذی القربی: انفال/42، حشر/7
 اهل الذکر: نحل/44
 الذین اصطفینا من عبادنا: فاطر/33
 اولی الامر: نساء /59
 آل ابراهیم: ال عمران /32، نساء/59
 صادقین: توبه /119
 من عنده علم الکتاب: رعد/43
 
 نظام مندی و مجموع نگری در نام‌ها: چینش نام‌های اهل بیتD در قرآن به شکل منطقی
 1. آل ابراهیم: سلسله‌ای از دودمان حضرت ابراهیم که از ناحیه‌ی خدا برگزیده شده‌اند: «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهیمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمین‏» آل‌عمران/33.      اول: گزینش دو پیامبر (حضرت آدم و نوح) دوم: گزینش دو خاندان (آل ابراهیم و آل عمران)
 2. اهدای کتاب و حکمت در خصوص آل ابراهیم: « فَقَدْ آتَیْنا آلَ‏ إِبْراهیمَ‏ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظیما»: نساء/54
 3. وراثت کتاب به آل ابراهیم (که برگزیده‌اند): «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا»: فاطر/32
 4. قرار دادن قرآن در سینه‌ی آنان با عنوان «اوتوالعلم»: «بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فی‏ صُدُورِ الَّذینَ‏ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاَّ الظَّالِمُونَ»: عنکبوت/49
 5. ودیعه گذاشتن علم کتاب نزد ایشان، همردیف خدا در گواهی رسالت: «وَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا لَسْتَ‏ مُرْسَلاً قُلْ کَفى‏ بِاللَّهِ شَهیداً بَیْنی‏ وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ»: رعد/43
 6. مرجعیت اهل بیت با عنوان  «اهل الذکر» و فراخواندن دیگران از علوم ایشان: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (43) بِالْبَیِّناتِ وَ الزُّبُر»: نحل / 43 ـ 44
 7. صادقین: تمام وجود ایشان از منش، اندیشه، اعتقاد و رفتار آنان جز صدق نیست. دعوت همگانی از پیروی از ایشان
 «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ‏ الصَّادِقین‏»: توبه/119 (با کسانی باشید که در «منش و باور و ...» راستگویند.
 8. آنان را با اراده ویژه خود تطهیر کرد. احزاب/33
 9. حق ولایت، اطاعت مطلق و حقوق مالی مقرر نمود و آنان را همردیف خود و پیامبرش قرار داد.       
                راه نجات تنها در گرو شناخت و پیروی از آنان است.
  •  نکته: در روایات نیز نامهایی برای اهل بیت آمده: کشتی نوح، ثقل قرآن، ستارگان آسمان و ... ، نشناختن امام = مرگ جاهلی
برخی ویژگی‌های اهل بیت در قرآن
نکته سوم: حقوق اهل بیت علیهم السلام هم ردیف با حق خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله
 حق خداوند متعال = بالاصال? و بالذات
 حقوق پیامبر و اهل بیت = بالتبع و بالعرض
 حق خمس اهل بیت: «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ‏ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏»: انفال/41
 قرار گرفتن سهم پیامبر و ذی القربی(اهل بیت) در کنار سهم خدا   سخن امام رضاj: سهم ذی القربی را با سهم خود و پیامبرش کنار هم قرار داد.
 سهم فیء: «ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى‏ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‏ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏»: حشر/7
 قال الرضاعلیه السلام : «وَ کَذَلِکَ الْفَیْ‏ءُ مَا رَضِیَهُ‏ لِنَفْسِهِ‏ وَ لِنَبِیِّهِd رَضِیَهُ لِذِی الْقُرْبَى کَمَا جَازَ لَهُمْ فِی الْغَنِیمَةِ فَبَدَأَ بِنَفْسِهِ ثُمَّ بِرَسُولِهِ d ثُمَّ بِهِمْ وَ قَرَنَ سَهْمَهُمْ بِسَهْمِ اللَّهِ وَ سَهْمِ رَسُولِهِ d ‏» تحف العقول، ص 457. عیون اخبار الرضا، ج1، ص 239.
 
 حق اطاعت و ولایت اهل بیت علیهم السلام
 قال الرضا علیه السلام: «وَ کَذَلِکَ فِی الطَّاعَةِ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ- یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ‏ فَبَدَأَ بِنَفْسِهِ‏ ثُمَّ بِرَسُولِهِd ثُمَّ بِأَهْلِ بَیْتِهِ وَ کَذَلِکَ آیَةُ الْوَلَایَةِ- إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا فَجَعَلَ وَلَایَتَهُمْ مَعَ طَاعَةِ الرَّسُولِ مَقْرُونَةً بِطَاعَتِهِ کَمَا جَعَلَ سَهْمَهُ مَعَ سَهْمِ الرَّسُولِ مَقْرُوناً بِأَسْهُمِهِمْ فِی الْغَنِیمَةِ وَ الْفَیْ‏ء». تحف العقول، ص 457. عیون اخبار الرضا، ج1، ص 239.
 در ادامه: پرده برداری از عظمت این نعمت: «فَتَبَارَکَ اللَّهُ مَا أَعْظَمَ نِعْمَتَهُ عَلَى أَهْلِ هَذَا الْبَیْت‏»
 ادامه: « فَلَمَّا جَاءَتْ قِصَّةُ الصَّدَقَةِ نَزَّهَ نَفْسَهُ عَزَّ ذِکْرُهُ وَ نَزَّهَ رَسُولَهُd وَ نَزَّهَ أَهْلَ بَیْتِهِ عَنْهَا فَقَالَ‏ إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساکِینِ وَ الْعامِلِینَ عَلَیْها وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِی الرِّقابِ وَ الْغارِمِینَ‏ وَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ ابْنِ السَّبِیل فَرِیضَةً مِنَ اللَّهِ‏» فَهَلْ تَجِدُ فِی شَیْ‏ءٍ مِنْ ذَلِکَ أَنَّهُ جَعَلَ لِنَفْسِهِ سَهْماً أَوْ لِرَسُولِهِ d أَوْ لِذِی الْقُرْبَى؟ لِأَنَّهُ لَمَّا نَزَّهَهُمْ عَنِ الصَّدَقَةِ نَزَّهَ نَفْسَهُ وَ نَزَّهَ رَسُولَهُ وَ نَزَّهَ أَهْلَ بَیْتِهِ، لَا بَلْ حَرَّمَ عَلَیْهِمْ لِأَنَّ الصَّدَقَةَ مُحَرَّمَةٌ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ هِیَ أَوْسَاخُ النَّاسِ لَا تَحِلُّ لَهُمْ لِأَنَّهُمْ طُهِّرُوا مِنْ کُلِّ دَنَسٍ وَ وَسَخٍ فَلَمَّا طَهَّرَهُمْ وَ اصْطَفَاهُمْ رَضِیَ لَهُمْ مَا رَضِیَ لِنَفْسِهِ وَ کَرِهَ لَهُمْ مَا کَرِهَ لِنَفْسِه‏‏» 
 


موضوع :


هدف از این درس و بخش های کلی درس

•آشنایی با تفسیر مجموعه ای از آیات در شأن اهل بیت در قرآن
•بخش های کلی درس:
1. کلیات (در سه فصل)
2. شرح پاره ای از فضائل و مناقب اهل بیت (دو فصل)
3. شرح و تبیین آموزه هایی از حقوق اهل بیت (هشت فصل)
•نکات مورد توجه در سرفصل ها
1. توجه به شبهات

2. آغاز درس با توجه به آیه کلیدی متناسب با موضوع

پیشینه‌ی پژوهش
 ارتباط موضوع اهل بیت در قرآن با منابع فراوان
 1. منابع کلامی
خلیل بن احمد فراهیدی (م70 قمری)
یونس بن عبد الرحمن (م208ق)
محمد بن ابوعمیر (217 ق)
علم الهدی شریف مرتضی (438 ق): صاحب کتاب الشافی فی الامام?
شیخ الطائفه طوسی (460ق): صاحب کتاب تلخیص الشافی
 
الف) منابع روایی: کتاب‌هایی که به جمع آوری روایات درباره‌ی آیات ناظر به اهل بیت پرداخته‌اند.
 شامل: معرفی فضائل و مناقب اهل بیت، حقوق و موقعیت آنان
 1. کتاب‌هایی که شامل شأن نزول‌ها یا تبیین‌هایی نبی اکرم و خود اهل بیت درباره آیات وحی پرداخته است.
کتاب های مناقب
شواهد التنزیل: حاکم عبید الله حسکانی حنفی ( حدود 470ق)
تأویل الآیات الظاهر?: سید شرف الدین آسترآبادی (د. قرن دهم)
مرآ? الانوار: فنونی عاملی (د. قرن دوازهم)
اللوامع النورانی? فی اسماء علی و اهل بیته القرآنی?:
موسوع? الامام? فی مصادر اهل السن?: در فصل 2، از  جلد2، تحت عنوان ( اهل البیت فی القرآن): بیان 1754 روایت
اهل البیت فی القرآن الکریم: علیل جلانیان
اهل البیت فی الکتاب و السن?: محمدی ری شهری، با ترجمه: اهل بیت در قرآن و حدیث: حمید رضا شیخی
تفسیر الحبری: ابو عبدالله الکوفی احسین بن الحکم (د286ق) : شامل نام 65 کتاب در مقدمه خود
تبویب الذریع?: دیباجی: بیان برخی منابع‌ از قبیل؛‌ آیات الائم?:‌لاریجانی،‌الآیات النازل? فی فضائل العتر?‌الطاهر?: شیخ تقی الدین عبد الله الحلبی و ...
•تفاسیر روایی:
1. الدر المنثور: جلال الدین سیوطی (910ق)
2. البرهان فی تفسیر القرآن: سید هاشم بحرانی (1109ق)
کتاب های اسباب النزول:
1. اسباب النزول: واحدی نییشابوری
2. لباب النقول: جلال الدین سیوطی
3. رجال انزل فیهم قرآناً: عبد الرحمن عمیره (همراه با ارزش گذاری روایات).
•آیات مربوط به امام زمان
المحج? فیما نزل فی القائم الحج?: سید هاشم بحران (د1109ق)
معجم احادیث الامام المهدی (شامل 260 آیه در مورد امام مهدی)
المهدی فی القرآن: سعید ابومعاش
ب) کتاب های جامع 
1. مناقب آل ابی طالب: محمد بن علی بن شهر آشوب (د588ق)
 2. کشف الغم? فی معرف? الائم?: علی بن عیسی اربلی (د 692ق)
 3. احقاق الحق وإزهاق الباطل: قاضی سید نور الله شوشتری (د 1019ق)
 4. اثبات الهدا? بالنصوص و المعجزات: شیخ محمد حسن حر عاملی (د1104ق)
 5. مدین? معاجز الائم?: سید هاشم بحرانی (د 1107ق)
 6. عبقات الانوار فی امام? الائم? الاطهار: سید حامد حسین الکهنوی ( 1306ق)
 7. الغدیر فی الکتاب و السن? و الادب: شیخ عبدالحسین احمد امینی (د1390ق)
 8. ادب فنای مقربان: آی? الله جوادی آملی
کتاب های انتقادی
 کتاب های انتقادی: نگاشته هایی که در این زمینه انتقادی هستند، از این نظر که ناظر به دیدگاه های مخالف نیز هست.
1. کتاب های  علامه حلی (د728ق)
•الالفین  و نهج الحق  (استناد به امر ولایت به 84 آیه قرآن)
•منهاج الکرام? فی الامام? : و نقد آن از سوی ابن تیمینه حرانی (د 728ق( به نام «منهاج السن? النبوی? فی الرد علی الشیع? القدری?»
2. النقض: نصیر الدین عبد الجلیل قزوینی (6ق)
•کتاب های معاصر
1. الغدیر: علامه امینی
2. دلائل الصدق: محمد حسین مظفر
3. المراجعات: سید شرف الدین عاملی (د 1377ق){استناد به 54 آیه}
4. الامام? و اهل البیت: سید محمد باقر حکیم
5. معرف?  اهل البیت فی ضوء الکتاب و السن?: سید راضی حسینی
6. شخصیت شناسی اهل بیت در قرآن: ولی الله نقی پور
منابع فهرست شناسی و لوح فشرده
1. معجم ما کتب عن الرسول و اهل البیت (ج9 و 10): عبد الجبار رافعی
2. کتاب شناخت اهل البیت: مجمع جهانی اهل بیت
3. کتابنامه حضرت مهدی : علی اکبر مهدی پور
•لوح فشرده:
1. نور الولای?: شامل منت مامل 126 جلد از منابع مهم در زمینه امام و ولایت
2. امام مهدی در آینه قلم: تولید پایگاه اطلاع رسانی پارسا
•فصل اول
تحلیل معنایی تفسیر و تفسیر موضوعی
 اهمیت و ضرورت شناخت قرآن
 
در کلام امیر المؤمنین
 «... فانه (القرآن) امام مشفق و هاد مرشد و واعظ ناصح و دلیل الی الجن? الله عزوجل». طوسی ، الامالی، ج1، ص 240.
 در کلام امام خمینی:
 «هان ای حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌های اهل تحقیق! بپا خیزید و قرآن کریم را از شر جاهلان متنسک و عالمان متهتک که از روی علم و عمد به قرآن و اسلام تاخته و می‌تازند، نجات دهید و این جانب از روی جد و نه تعارف معمولی می‌گویم از عمر بر باد رفته خود در راه اشتباه و جهالت تأسف دارم و شما ای فرزندان برومند اسلام! حوزه‌ها و دانشگاه‌ها را از توجه به شئونات قرآن و ابعاد بسیار مختلف ان بیدار کنید. تدریس قرآن در هر رشته‌ای از آن را محطّ نظر و مقصد اعلای خود قرار دهید. مبادا خدای ناخواسته در آخر عمر که ضعف و پیری بر شما هجوم کرد از کرده‌ها پشیمان و تأسف بر ایام جوانی بخورید. همچون نویسنده»
اهمیت و ضرورت شناخت قرآن
 کلام شهید مطهری:
 ( شناخت قرآن برای هر فرد عالم به عنوان یک عالم، و برای هر فرد مؤمن، به عنوان یک مؤمن، ضروری است. برای یک عالم انسان‌شناس و جامعه شناس، از آن جهت ضروری است که این کتاب در تکوین سرنوشت جوامع اسلامی و بلکه در تکوین سرنوشت بشریت مؤثر بوده است و از آنجا که با توجه به تاریخ، هیچ کتابی به اندازه قرآن در جوامع بشری و بر زندگی انسان‌ها تأثیر نگذاشته است، قرآن خود به خود وارد حوزه بحث جامعه شناسی می‌شود. معنای این سخن این است که تحقیق درباره جهان و به خصوص شناخت جوامع اسلامی در این چهارده قرن، بدون شناخت قرآن میسر نیست.
 ضرورت شناخت قرآن برای یک مؤمن مسلمان از آن جهت است که منبع اصلی دین و ایمان و اندیشه یک مسلمان و آنچه که به زندگی او حرارت و معنی می‌دهد، قرآن است.
 قرآن مثل بعضی کتاب‌های مذهبی نیست که یک سلسله مسائل رمزی در مورد خدا و خلقت مطرح نموده و حداکثر یک سلسله اندرزهای ساده اخلاقی هم ضمیمه کرده باشد و بس. به طوری که مؤمنین ناچار باشند دستورها و اندیشه‌ها را از منابع دیگر اخذ کنند. قرآن اصول اندیشه‌هایی را که برای یک انسان با ایمان و صاحب عقیده لازم است و نیز اصول تربیت و اخلاق و نظامات اجتماعی و خانوادگی را بیان کرده و تنها تفسیر و توضیح و احیانا اجتهاد و تطبیق اصول بر فروع را بر عهده سنت و یا اجتهاد، گذاشته است. استفاده از هر منبع دیگر، موقوف به شناخت قبلی قرآن است. قرآن معیار و مقیاس سنجش همه منابع دیگر، ازجمله حدیث و سنت است. رسول اکرمd و ائمه اطهارD فرموده‌اند: احادیث ما را قرآن عرضه بدارید، اکر بر قرآن منطبق نبود، ساختگی و جعلی است. 

 

شیوه‌ی شناخت قرآن
 بهترین راه شناخت: درنگ در نام‌ها، اوصاف و ویژگی‌های قرآن در قرآن و احادیث
 تعداد نام‌ها و اوصاف قرآن:
 1. برخی : نود نام و وصف
 2. اوصاف و نام‌های محدود
 استخراج عناوین قرآن در آیات و روایات:
• توحید راستین، وعده راست، جاودانه، همه انسان‌ها، هدایت و نور، خردورزیی و اندیشیدن، حکمت و دانش، عمل، بیان و تفصیل، بدون شبهه و اختلاف، مژده و بیم، دعوت و رهایی، پایداری‌و تعهد شناسی، دادگری و نیکو کاری، نیکی و پرهیزکاری، خصلت‌های انسان، شفا و صیقل بخش جان، خشنودی و آرامش خاطر، تأمل و خود یادآوری، عبرت و دریافت، سیاست و حاکمیت، عزت و اعتلا، نهضت و پیروزی، صلح و سازش، اخبار گذشتگان و آیندگان، نقادی و تصحیح اندیشه‌ها، احکام و قوانین فراگیر، امر به معروف و نهی از منکر، اقتصاد و رشد مالی، کوشش و هدف بخش، طبیعت و نمودهای زندگی، باطن و ملکوت ، هنر و نوآوری، اعجاز و هماورد طلبی، حب و دوست داشتن.
معنا شناسی تفسیر
 تفسیر در لغت:
 ریشه: فسر ـ باب تفعیل
  معنا: بیان، ابانه، جدا کردن، پیدا و آشکار ساختن امر پوشیده، اظهار معنای معقول.
 تفسیر: برخی آنرا به معنای «فسر» و برخی مبالغه «فسر» دانسته‌اند.
 وجه اشتراک: آشکار کردن و ابراز نمودن. (جدا کردن و مانند آن: به آشکار کردن بر می‌گردد، زیرا در جدا کردن نوعی ابراز و کشف نهفته است).
 کاربرد واژه تفسیر: اختصاص به قرآن ندارد. به کلام و مفاهیم الفاظ نیز اختصاص ندارد. (معمولا بدون قرینه، به دلیل کثرت استعمال، تفسیر قرآن به ذهن تبادر می‌یابد).
 واژه تفسیر در قرآن: یکبار در «وَ لا یَأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلاَّ جِئْناکَ بِالْحَقِّ وَ أَحْسَنَ تَفْسیراً» (فرقان، 33)
 نظرات در مورد معنای تفسیر در این آیه:
  1. بیان و آشکار کردن (مثل معنای لغوی)
 2. خداوند در برابر مَثَل آنان، جوابی می‌آورد که هم حق و هم بیانگری و کشف کردنش برای حقانیت پیامبر اکرمp بهتر و نیکوتر است.
 
 
 معنای تفسیر در اصطلاح فریقین
 1. معنا نشدن: به دلیل روشن دانستن معنای آن و عدم ارائه‌ی معنا
 2. سخن گفتن از اسباب نزول و شأن نزول و داستان‌های مربوط به آنها
 3. بحث از مدلول کلام و وضع معنای آن
 4. علمی که از حالات الفاظ و کلام از حیث دلالت بر مراد خداوند متعال بحث می‌کند.
 5. کشف مراد از لفظ قرآن
 6. کشف معانی قرآن و بیان مراد خدا، اعم از مشکل بودن لفظ و غیر آن، یا به حسب معنای ظاهر و غیر آن باشد.
 7. بیان ظواهر آیات قرآن بر اساس قواعد و لغت عرب
 8. بیان معانی آیات قرآنی و کشف مقاصد و مدالیل آنها 
تفسیر در اصطلاح فریقین

وجوه مشترک

1. تفسیر در حیطه الفاظ و ظواهر قرآن برای درک مراد خداست.

2. تفسیر جایی است که نوعی ابهام و خفا در کلام بوده و مفسر در صدد پرده برداری می باشد.

 

نکته: جایی که معانی روشن و آشکار است، تفسیر اصطلاحی نامیده نمی شود.
تفسیر= استنباط و کشف معنای پوشیده 
 درک مراد خدا نیازمند  به تأمل عقلی
 1. در نظر گرفتن همه شواهد و قرائن درونی و بیرون کلام (از آیات و روایت، شأن نزول، لغت و ...)
 2. اولویت بندی قرائن و شواهد و قرار دادن هر کدام در جایگاه خود
 3. جمع بندی ادله برای مصونیت از خطا

علت قائل به جایز نبودن تفسیر نزد برخی از علمای فریقین:

 فهم کلام خدا ویژه‌ی افراد خاصی است، زیرا امکان لغزش در هر سه مرحله است.        به دلیل محرومیت مفسر از درک مراد واقعی خدا
 و امکان:
 1. دخالت پیش فرض غیر مدلل در فرایند فهم
 2. در نظر نگرفتن قرینه‌ای از روی عمد یا سهو، یا خطا در اولویت بندی
 3. اشتباه در جمع بندی
معناشناسی تفسیر موضوعی
 دو روش کلی تفسیر:
 1. تفسیر ترتیبی: مفسر قرآن را در چارچوب ترتیب قرآن تفسیر می‌نماید.
 2. تفسیر موضوعی: دستیابی به معانی و حقیقت قرآن بر اساس موضوعات مختلف در قرآن.
 کیفیت این تفسیر:  کنار هم قرار دادن آیات مختلف سراسر قرآن درباره یک موضوع و تفسیر و جمع بندی مجموع آیات قرآن.
 
پیشینه تفسیر موضوعی
 1. در خود قرآن:
 
 چون قرآن دارای محکم و متشابه است، باید آیات متشابه را به آیات محکم در همان موضوع ارجاع داد.
 رفع اختلاف ابتدایی میان برخی مضمون‌های آیات با آیات دیگر، باید آنها را در کنار یکدیگر قرارد داد تا معنای واقعی آن به دست آید.       نمونه: آیات شفاعت
 الف) آیات نافی شفاعت: 48 و 123 بقره: وَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزِی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا یُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ (48)
 ب) پذیرش شفاعت مشروط به شرایط (86 زخرف، 87 مریم، 109 طه: «وَ لا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفاعَةَ إِلاَّ مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ (86)زخرف»
 کنار هم قرار دادن این ایات و به دست آوردن نظر قرآن: «شفاعت پذیریفته نمی شود، مگر به اذن الهی و برای کسانی که شایستگی شفاعت داشته باشند».
 2. در آثار معصومین:
 در مواردی از موعظه یا وصیت به چند آیه در یک موضوع استناد می‌کردند.
 نمونه: کلام پیامبر به ابن مسعود درباره دنیا: ـ 20حدید، 33 ـ34 زخرف. «اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِینَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ ... (20)»
 قول غیر علم: 36 اسراء، 19 زخرف، 18 ـ 19 ق : «وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً (36)»
 3. در بین علمای شیعی: علامه مجلسی
 در جلد 67 بحار الانوار درباره قلب، سمع و بصر
 در جلد 58 درباره خواب (ص 151 ـ 158)
 در جلد 22 درباره ماجرای یهود و نصارا و مشرکان پس از هجرت
 
* مراحل پیشرفت تفسیر موضوعی
.1ابتدا با شرحی کوتاه در موضوعات و انطباق یک موضوع از آیات دیگر
.2جمع آوری عناوین بزرگتر، مانند: آیات الاحکام، مجازات القرآن، ناسخ و منسوخ و القرآن (سوگندهای قرآن)
.3موضوعات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در سده اخیر
کتاب‌هایی در موضوعات مختلف قرآنی
*فقه القرآن
 1. کتاب محمد بن صائب کلینی (م146ق )
 همه‌ی تفاسیر در زمینه فقه القرآن مانند:
 2. فقه القرآن: قطب الدین راوندی (م573ق)
 3. کنز العرفان فی فقه القرآن: سَیوری (م 826ق)
* مجاز:

کتاب تلخیص البیان فی مجازات القرآن: شریف رضی

*ناسخ و منسوخ :

1. الناسخ و المنسوخ: ابن عتائقی

2. اللوامع النورانی? فی اسماء علی و اهل لیته القرآنی? : سید هاشم بحرانی

 

تفاسیر موضوعی جدید

 1. تفسیر موضوعی آیت الله جوادی آملی: در 10 جلد
 2. منشور جاوید: آیت الله سبحانی: در 14 جلد
 3. پیام قرآن: آیت الله مکارم شیرازی: در 10 جلد
*تفسیر موضوعی در کتاب‌های تفسیر ترتیبی

1. تفسیر المیزان: علامه طباطبایی

2. المنار: رشید رضا

 

فایده تفسیر موضوعی

 تفسیر موضوعی نشأت گرفته از نیازهای زندگی است  دریافت پاسخ از قرآن = گفتگو با قرآن
 شهید صدر: مفسری که روش موضوعی را دنبال می‌کند، هدفش این است که دیدگاه قرآن و از رهگذر مقایسه آن با اندیشه‌هایی که مورد مطالعه قرار داده، نظریه و رهنمون قرآن را به دست آورد. بنابر این می‌توان گفت: نتایج تفسیر موضوعی، همواره با تجربه انسانی رابطه تنگاتنگ دارند، زیرا نتایج این نوع تفسیر، نشانگر خطوط برجسته و جهت‌گیری‌های قرآن و نهایتا طرز تفکر و نظریه اسلام درباره یکی از موضوعات مورد نیاز هستند.
 پاسخ خواهی از قرآن

 امیر‌المؤمنین علی علیه السلام: « ذَلِکَ الْقُرْآنُ فَاسْتَنْطِقُوهُ‏ وَ لَنْ یَنْطِقَ وَ لَکِنْ أُخْبِرُکُمْ عَنْهُ أَلَا إِنَّ فِیهِ عِلْمَ مَا یَأْتِی وَ الْحَدِیثَ عَنِ الْمَاضِی وَ دَوَاءَ دَائِکُمْ وَ نَظْمَ مَا بَیْنَکُم‏»

استنطاق: طرح مشکلات با قرآن و دریافت پاسخ از آن

 

نتیجه: برتری تفسیر موضوعی از ترتیبی

 

آسیب شناسی تفسیر موضوعی 

 1. انقطاع کلام از سیاق قبل و بعد خود
 2. انفصال و پارگی در شبکه معنایی آیات
 3. انفصال از جوهره تعالیم وحی که عبارت از معرفت، باور و تقرب به توحید است.
 4. عدم جمع  آوری همه آیات در یک موضوع
 5. عدم دقت در جمع بندی آیات.
 قابلیت جبران آسیب ها:
 1. برای جبران انقطاع از سیاق:   هر آیه را در همان سوره و سیاق آن مورد بررسی قرار دهیم.
 2. جبران انفصال از جوهره تعالیم وحی،       پس از جمع  بندی نهایی ارتباط آن را با اصل توحید نمایان سازیم.

 

 

 



موضوع :


(6) وَ لَکُمْ فِیها جَمالٌ حِینَ تُرِیحُونَ وَ حِینَ تَسْرَحُونَ (6)

ترجمه: در این حیوانات براى شما زینت و شکوهى است به هنگامى که آنها را به استراحتگاهشان باز مى‏گردانید، و هنگامى که صبحگاهان به صحرا میفرستید. (مکارم) 

تفسیر صافی:
تریحون: برمی‌گردانید چارپایان را از از چراگاه‌ها به استراحتگاه در شبانگاهان.
تسرحون: بیرون می‌برید صبحگاهان به سوی چراگاه‌ها.
این دو وقت محیط اطراف به چارپایان زینت می‌شودو صاحبان آن‌ها در چشم بینندگان بزرگتر دیده می‌شود.
•علت تقدیم «تریحون» بر «تسرحون»:

زیرا زیبایی‌ها در وقت بازگشت آشکارتر از هنگام رفتن است، زیرا هنگامی که روی می آورند (برمی گردند) در حالیکه شکمهایشان پر است و پستانهایشان پر از شیر است و سپس چارپایان به سوی طویله‌ای که برای (خانواده‌ی)آن ها حاضر شده است، جای می‌گیرند.

تفسیر نمونه:
« تریحون  از  اراحه» به معنى باز گرداندن حیوانات به هنگام غروب به آغلها و استراحتگاهشان‏
« تسرحون از سروح» به معنى بیرون کردن چهار پایان به هنگام صبح به سوى چراگاه
منظره حرکت دسته جمعى گوسفندان و چهارپایان به سوى بیابان و چراگاه، سپس بازگشتشان به سوى آغل و استراحتگاه که قرآن از آن تعبیر به« جمال» کرده تنها یک مساله ظاهرى و تشریفاتى نیست، بلکه بیانگر این حقیقت است که چنین جامعه‏اى خودکفا است. خودش تولید مى‏کند، و آنچه را خود دارد مصرف مى‏نماید!
(7) وَ تَحْمِلُ أَثْقالَکُمْ إِلى‏ بَلَدٍ لَمْ تَکُونُوا بالِغِیهِ إِلاَّ بِشِقِّ الْأَنْفُسِ إِنَّ رَبَّکُمْ لَرَؤُفٌ رَحِیمٌ (7) 
آنها بارهاى سنگین شما را به شهرى حمل مى‏کنند که جز با مشقّت زیاد، به آن نمى‏رسیدید؛ پروردگارتان رؤوف و رحیم است‏. (مکارم)
•ترجمه تفسیر صافی:

«و حمل می‌کنند» بارهای شما را به شهری که «نمی رسیدید به آن» اگر بیش از مقداری نباشد که بتوانید آن را حمل کنید بر پشتهایتان، « مگر با مشقت» سختی و دشواری ن همانا پروردگارتان دلسوز و مهربان است». هنگامی که به شما رحم می‌کند با آفرینش چارپایان برای بهره‌مندی شما و سهولت کار بر شما.

•تفسیر نمونه:

مفردات:

« شق» از ماده« مشقت» = شکافتن و نصف کردن

یعنى شما نمى‏توانید خودتان این بارها را بر دوش کشیده و به مقصد برسانید مگر اینکه نیمى از قوت شما از میان برود و به اصطلاح نیم جان شوید، ولى تفسیر اول نزدیکتر به نظر مى‏رسد.

 

(8) وَ الْخَیْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَمِیرَ لِتَرْکَبُوها وَ زِینَةً وَ یَخْلُقُ ما لا تَعْلَمُونَ (8)

همچنین اسبها و استرها و الاغها را آفرید؛ تا بر آنها سوار شوید و زینت شما باشد، و چیزهایى مى‏آفریند که نمى‏دانید.

تفسیر صافی:

قمی: مالا تعلمون: عجائبی که خدا در خشکی و دریا آفریده است.

زینت : زینتی که اثر آن در زندگى اجتماعى ظاهر مى‏گردد.

 مثال: مقایسه ی منظره و حال کسى که با پاى پیاده یک راه طولانى بیابانى را پیموده، و خسته و کوفته و ناتوان به مقصد رسیده، به طورى که تا مدتى هیچ کارى از او ساخته نیست و نشاطى در او دیده نمى‏شود،

با منظره کسى مقایسه کنیم که بر یک مرکب را هوار سوار شده زودتر به مقصد رسیده نیروى خود را از دست نداده، نشاط خود را کاملا حفظ کرده و آماده انجام هدفهاى خود و استفاده از وقت و نیروى خویش است.

 (وَ یَخْلُقُ ما لا تَعْلَمُونَ‏):
1. وسائل نقلیه دیگر:
2. حیواناتى که در آینده آفریده مى‏شود (نظر مفسران پیشین)
•تعبیر به یخلق (مى‏آفریند) : کار انسان اختراع است، نه آفرینش.

ابتکارى بشر در طریق اختراع هم مولود استعدادى است که خدا به او داده است.

 

(9) وَ عَلَى اللَّهِ قَصْدُ السَّبِیلِ وَ مِنْها جائِرٌ وَ لَوْ شاءَ لَهَداکُمْ أَجْمَعِینَ (9)

و بر خداست که راه است را به بندگان نشان دهد، اما بعضى از راهها بیراهه است و اگر خدا بخواهد همه شما را هدایت مى‏کند.
تفسیر صافی:
« و بر خداست راه راست» هدایت باه راه مستقیمی که به حق و مثل آن می‌رساند، «همانا بر ماست هدایت» و «برخی از راه‌ها بیراهه است» کناره گیری از راه راست « و اگر بخواهد همه شما را هدایت می‌کند» به راه میانه.
•تفسیر نمونه:
« قصد» = صاف بودن راه‏
«قَصْدُ السَّبِیلِ»‏ = راه راست مى‏باشد راهى که انحراف و ضلالت در آن وجود ندارد
علامه طباطبائى در المیزان:« قصد» را به معنى« قاصد» گرفته‏اند که نقطه مقابل« جائر» یعنى منحرف از حق است.

•راه راست اشاره به جنبه تکوینى یا تشریعى‏

هدایت تکوینی:
انسان مجهز به نیرو و استعدادهای مختلف  حرکت در مسیر تکامل = مثل سایر گیاهان و جانداران
تفاوت: گیاهان و حیوانات = بی اختیار به سوی هدف حرکت می کنند، ولی انسان آزادنه با قدرت عقل تصمیم می گیرد.
•هدایت تشریعی: خدا پیامبران را با وحى آسمانى و تعلیمات کافى و قوانین مورد نیاز انسان فرستاده است، تا از نظر تشریع، راه را از چاه مشخص کرده و با نواع بیانها او را تشویق به پیمودن این راه کنند و از مسیرهاى انحرافى باز دارند.
•نکات:
1. علی الله: خدا فریضه‏اى بر خود لازم شمرده و با کلمه‏ عَلَى اللَّهِ‏ (بر خدا لازم است) از آن یاد کرده است که همانند :‏ إِنَّ عَلَیْنا لَلْهُدى‏ (لیل- 12).
2. خدا در هیچ مورد نمى‏گوید بر خدا است که فلان رزق و روزى را براى شما بیافریند، اما در مورد هدایت، راه راست مى‏گوید «وَ عَلَى اللَّهِ قَصْدُ السَّبِیلِ»
هشدار به واسطه‌ی راه‌های انحرافی: « بعضى از این راهها منحرف و بیراهه است» (وَ مِنْها جائِرٌ)

3. نعمت اختیار و آزادى = از مهمترین عوامل تکامل انسان :« اگر خدا مى‏خواست همه شما را به اجبار به راه راست هدایت مى‏کرد» به گونه‏اى که نتوانید گامى از آن فراتر بگذارید (وَ لَوْ شاءَ لَهَداکُمْ أَجْمَعِینَ‏).

(10) هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً لَکُمْ مِنْهُ شَرابٌ وَ مِنْهُ شَجَرٌ فِیهِ تُسِیمُونَ (10)

او کسى است که از آسمان، آبى فرستاد، که نوشیدن شما از آن است؛ و گیاهان و درختانى که حیوانات خود را در آن به چرا مى‏برید، نیز از آن است.
•تفسیر صافی

«تُسِیمُونَ» چارپایانتان را می‌چرانید.

•تفسیر نمونه

« تسیمون» از ماده« اسامه» = چراندن حیوانات، حیوانات هم از گیاهان زمین استفاده مى‏کنند هم از برگهاى درختان، و « شجر» هم به درخت گفته مى‏شود و هم به گیاه.

•فواید آب باران: 1. نوشیدن انسان و روئیدن درختان و گیاهان 2. شستشوى زمینها، 3. تصفیه هوا، 4. ایجاد رطوبت لازم براى طراوت پوست‏ تن انسان و راحتى تنفس او، و مانند آن همه از فوائد باران است، ولى از آنجا که دو قسمت یاد شده، از اهمیت بیشترى برخوردار بوده روى آن تکیه شده.

 



موضوع :


سوره نحل

فضیلت سوره
قال رسول الله صلی الله علیه و آله : «من قراها لم یحاسبه اللَّه تعالى بالنعم التی انعمها علیه فى دار الدنیا»
تعداد آیات: 128 آیه
محل نزول سوره:
1. 40 آیه اول: مکی (تا وَ الَّذِینَ هاجَرُوا فِی اللَّه‏ ... )، بقیه: مدنی
«وَ الَّذِینَ هاجَرُوا فِی اللَّه‏ ... »41: اشاره به هجرت دارد.
اشکال: اگر این هجرت را هجرت نخستین یعنی از مکه به حبشه به سرپرستی جعفربن ابیطالب بدانیم، آیه 101 «ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ هاجَرُوا مِنْ بَعْدِ ما فُتِنُوا ثُمَّ جاهَدُوا وَ صَبَرُوا ...» به هجرت و جهاد هر دو اشاره دارد که جز به هجرت به مدینه انطباق ندارد.
2. تمامی آیات مکی، بجز 3 آیه مدنی (وَ إِنْ عاقَبْتُم‏ ... : 126)؛ در مورد جنگ احد نازل شده که بعد از هجرت است.

 

محتوای سوره

1. بحث از نعمتهای الهی از قبیل: باران، نور آفتاب، انواع گیاهان و میوه‏ها و مواد غذایى دیگر، و حیواناتى که خدمتگزار انسانها هستند و منافع آنها و انواع وسائل زندگى و حتى نعمت فرزند و همسر و انواع طیبات، ...

به همین دلیل بعضى آن را سوره«نعم» (جمع نعمت) نامیده‏اند. ولى مشهور و معروف در نامگذارى این سوره همان سوره نحل است‏.

2. دلائل توحید و عظمت خلقت خدا، و معاد، و تهدید مشرکان و مجرمان‏

3. احکام مختلف اسلامى همانند دستور به عدل و احسان و هجرت و جهاد و نهى از فحشاء و منکر و ظلم و ستم و پیمان‏شکنى دعوت به شکرگزارى از نعمتهاى او و نام بردن از حضرت ابراهیم به عنوان بنده شکرگزار در چند آیه.

4. سخن از بدعتهاى مشرکان‏

5. برحذر داشتن انسان از وسوسه‏هاى شیطان‏

 

(1) أَتى‏ أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‏ عَمَّا یُشْرِکُونَ 

ترجمه: فرمان خدا (براى مجازات مشرکان و مجرمان،) فرا رسیده است؛ براى آن عجله نکنید! منزّه و برتر است خداوند از آنچه همتاى او قرار مى‏دهند! (1)
«فرمان الهی فرا رسید، پس عجله نکنید» گفته شده: در وعده‌ی رسولp عجله می کردند که عبارت بود از قیام ساعت (روز قیامت) و هلاکتشان توسط خدا، همچنانکه  خدا روز بدر با ایشان از جهت تمسخر و تکذیب انجام داد. آنان می گویند: اگر آنچه می گویی، صحیح است؛ پس بتها ما را شفاعت می کنند و ما را از عذاب نجات می دهند، در نتیجه این آیه نازل شد.
معنای آیه: این امری که بدان وعده داده شده، به منزله‌ی چیزی است که محقق است، از این حیث که حتما واقع خواهد شد، پس وقوع آن را عجله نکنید که برای شما خیری در آن نیست و نمی توانید از آن خلاص شوید.
عیاشی از امام صادقj نقل کرده: « إذا أخبر اللَّه أنّ شیئاً کائن فکأنّه قد کان‏»: زمانیکه خدا از چیزی خبر دهد که خواهد شد، گویا از اول بوده است.
«سُبْحانَهُ وَ تَعالى‏ عَمَّا یُشْرِکُونَ ». پاک و منزه است و بزرگتر از آن است که برای او شریکی باشد، پس دفع می‌کند آنچه را که به ایشان اراده کنند. (تشرکون به تاء هم قرائت شده است، یعنی: بدان شرک می‌ورزید).
•نکات:
أَمْرُ اللَّهِ‏ : اشاره به فرمان خداوند در مورد عذاب مشرکان .
 اتى: هر چند فعل ماضى است و به معنى تحقق این فرمان در گذشته است، اما مفهوم آن مضارعى است که قطعا تحقق مى‏یابد.
(2) یُنَزِّلُ الْمَلائِکَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‏ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاتَّقُونِ (2)
ترجمه: فرشتگان را با روح (الهى) به فرمانش بر هر کس از بندگانش بخواهد نازل مى‏کند؛ (و به آنها دستور مى‏دهد) که مردم را انذار کنید؛ (و بگویید:) معبودى جز من نیست؛ از (مخالفت دستور) من، بپرهیزید!
•مراد از روح:
1. وحی و قرآن: قلبهای مرده به واسطه جهل با وحی و قرآن زنده می‌شوند.
2. مرحوم قمی: نیرویی که خدا در ملائکه قرار داده است.
3. امام باقرj: کتاب و نبوت
•قرائت «ینزل»:
یُنَزِّل‏: معلوم
یُنَزَّل‏: مجهول (از باب أنزل و تنزل‏ و با تشدید: افعال)
« مِنْ أَمْرِه‏»: از ملکوتش
عن الباقر علیه السلام : أنّه سئل عن هذه الآیة فقال جبرئیل الذی نزل على الأنبیاء و الروح یکون معهم و مع الأوصیاء لا یفارقهم یفقّههم و یسدّدهم من عند اللَّه.
از امام باقرjعلیه السلام در مورد این آیه سؤال شد، فرمود: جبرئیل آن کسی است که بر انبیاء نازل می‌شود و روح با ایشان و اوصیاء است و از ایشان جدا نمی‌شود، بلکه به ایشان می‌فهماند و آنها را از جانب خدا تقویت می‌کند.
أَنْ أَنْذِرُوا : به اینکه اعلام کنید. از « أنذرت بکذا » گرفته شده زمانیکه به او اعلام کنی.
أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ‏. معبودى جز من نیست؛ پس از من پروا کنید.
•نکات:
1. «روح» : جنبه معنوی؛ هر آنچه مایه حیات دلها است و سبب تربیت نفوس و هدایت عقلها مى‏گردد، 24 انفال:«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاکُمْ لِما یُحْیِیکُمْ».
2. «عَلى‏ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ» زیرا مشیت الهى از حکمت او جدا نمى‏باشد، و به مقتضاى حکیم بودنش این موهبت را در محل شایسته و لایق قرار مى‏دهد: اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ‏:انعام- 12.
(3) خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعالى‏ عَمَّا یُشْرِکُونَ (3)
•ریشه کن ساختن شرک
 1. از طریق دلائل عقلى بوسیله نظام شگرف آفرینش و عظمت خلقت.
 2. از طریق عاطفى و بیان نعمتهاى گوناگون خداوند نسبت به انسان، تا حس شکر- گزارى او تحریک گردد و سرانجام وى را به خدا نزدیک سازد.
(4)خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ (4)
انسان را از نطفه بى‏ارزشى آفرید؛ و سرانجام (او موجودى فصیح، و) مدافع آشکار از خویشتن گردید. (ترجمه آی? الله مکارم)
انسان را (جز پدر و مادر نخستین او را) از نطفه‏اى (ناچیز مخلوط از نطفه پدر و مادر) بیافرید، اما به ناگاه او ستیزه‏جویى آشکار است (که بر ضد خالق خود نیز مجادله دارد). (ترجمه آی? الله مشکینی)
•مفردات

نُطْفَةٍ: قطرة ماءٍ منتن = قطره آب بدبو (لسان العرب، ج‏13، ص: 426)

قمی: او را از قطره‌ی آبی بدبو آفرید، پس دشمنی متکلم و بلیغ می‌شود.

دو معنای خصیم:

1.  خصیم = مدافع و بیانگر درون خویش  به قرینه: 105 / نساء: «وَ لا تَکُنْ لِلْخائِنِینَ خَصِیماً: اى پیامبر مدافع خائنان مباش».
2. خصیم = مخاصمه   مقابل این تفسیر: خداوند انسان را با قدرت کامله‏اش از نطفه بى ارزش آفرید ولى این انسان ناسپاس، به مجادله و مخاصمه آشکار در برابر خدا برخاست. به دلیل 77/یس: «أَ وَ لَمْ یَرَ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصیمٌ‏ مُبینٌ‏».

(5) وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَکُمْ فِیها دِفْ‏ءٌ وَ مَنافِعُ وَ مِنْها تَأْکُلُونَ (5)

مفردات:

(لسان العرب):الدِّفْ‏ءُ: السُّخونَة؛ الدِّفْ‏ءُ: ما أَدْفأَ من أَصواف الغنم و أَوبار الإِبل، و الدِّفْ‏ءُ: نِتاجُ الإِبل و أَوبارُها و أَلبانها و الانتفاع بها،

تفسیر صافی:

«وَ الْأَنْعامَ» و چارپایان: زوجهای هشتگانه «لَکُمْ فِیها دِفْ‏ءٌ: آنها را برای شما آفرید که در آنها گرمی است».

قمی: آنچه بدان طلب گرما می‌کنید، از آنچه از پشم و موی ایشان می‌گیرید. «وَ مَنافِعُ» نسل آنها و شیر آنها و پشتهایشان و گشتن روی زمین و آنچه را با حیوانات عوض می‌کنید و «وَ مِنْها تَأْکُلُونَ» یعنی از خوردنیهای آنها می‌خورید، مثل گوشت و چربی و لبنیات.

•تفسیر نمونه:
توجه به سه نعمت:
1. « دف‏ء» که به معنى هر گونه پوشش است مى‏باشد، (با استفاده از پشم و پوست آنها) مانند لباس و لحاف و کفش و کلاه و خیمه،
2. « منافع» که اشاره به شیر و مشتقات
3. گوشت که با جمله‏ « وَ مِنْها تَأْکُلُونَ‏ » بیان شده است.

 

•نکات:
1. ابتدا پوشش و مسکن را مطرح مى‏کند، زیرا بسیارى از مردم (بخصوص بادیه‏نشینان) هم لباسشان از پشم و مو یا پوست تهیه مى‏شود، و هم خیمه‏هایشان که آنها را از سرما و گرما حفظ مى‏کند. دلیل بر اهمیت پوشش و مسکن
2.ذکر «دف ء» قبل از« منافع»     اشاره به اینکه پوشش براى دفع ضرر است، و دفع ضرر مقدم بر جلب منفعت.
3. مخالفان گوشت‏خوارى: خداوند مساله خوردن گوشت حیوانات را جزء منافع آنها نشمرده، لذا بعد از ذکر« منافع» با جمله« وَ مِنْها تَأْکُلُونَ‏» از آن یاد شده، حداقل این استفاده را از تعبیر فوق مى‏توان کرد که اهمیت لبنیات بمراتب بیشتر است. 

 

 


موضوع :


   1   2      >
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز