•مجتهد خود را اسیر افکار محدود بشرى کرده است. او که از غیب و از شرایط زمانى و مکانى آینده آگاه نبوده تا مبانى و احکامش تا قیامت قابل اجرا باشد، از این‏رو شکى نیست که فقه بدون پویایى هرگز قابلیّت اجرا در جامعه بشرى در تمام عصرها و مکان‏ها را ندارد.

•شبهه ابو زهره از علماى ازهر : «اجتهاد شیعه از قبیل اجتهاد مطلق نیست، بلکه منتسب است، زیرا براى آنان روش اجتهاد احکام و طریق استنباط از ناحیه امامانشان ترسیم شده است و نمى‏توانند از آن تخطّى نمایند. لذا به این جهت اجتهاد شیعه منتسب است. ابوزهره، الامام الصادق علیه السلام، ص 540.

•جواب: مشکل ابوزهره این است که امامان اهل‏بیت علیهم السلام را در حدّ یک مجتهد فرض کرده‏ است در حالى که شیعه از زاویه دیگر به اهل‏بیت پیامبرعلیه السلام مى‏نگرد. شیعه امامیه، سنت اهل‏بیت علیهم السلام  را از منابع تشریع مى‏داند که احکام توسط آن از منبع اصلى خود استخراج شده است؛ همان معنایى را که براى سنت رسول خداعلیه السلام قائل‏اند، زیرا شیعه، اهل‏بیت را همانند پیامبرعلیه السلام از هرگونه سهو و اشتباه مصون مى‏داند. بنابراین اصولى را که اهل‏بیت علیهم السلام ترسیم نموده‌‏اند از خطوط اصیل اسلام است که از طریق پیامبر اکرم علیه السلام به آنان رسیده است.