•اگر کسى بحث از عدالت و جرح و تعدیل صحابى مى‏کند، به خاطر ابطال کتاب خدا و سنّت رسول صلى الله علیه و آله یا شهود مسلمین و واسطه‏هاى فیض سنت نبوى نیست، بلکه هدف اساسى، شناخت صالحان آنان است، تا حدیث و سنت واقعى پیامبر صلى الله علیه و آله از راه درست و مطمئن به دست آید. کسى درصدد ابطال شریعت نیست، زیرا تضعیف برخى از صحابه نه تنها سبب وهن و ابطال شریعت نمى‏شود بلکه موجب تقویت و تبرئه شریعت از باطل است.

•نظریه عدالت کلّ صحابه ناشى از عواطف افراطى دینى است. تفتازانى مى‏گوید:

•«جنگ‏ها و مشاجراتى که در تاریخ، میان صحابه رخ داده و بر زبان افراد ثقه جارى است، ظاهرش نشان مى‏دهد که برخى از صحابه از راه حقّ خارج شده و به حدّ ظلم و فسق رسیدند. و داعى و انگیزه این کار نیز کینه، حسد، عناد و گاه حبّ ریاست و پادشاهى و میل به لذات و شهوات بوده است، زیرا هر صحابى، معصوم نیست و هر کسى که پیامبر صلى الله علیه و آله را ملاقات نموده، اهل خیر نبوده است، ولى علما به جهت حسن ظنّشان به اصحاب رسول خدا صلى الله علیه و آله، براى کارهاى خلاف آنان محمل‏ها و تأویل‏هایى ذکر نموده‏اند. و ظلمى که در حقّ اهل بیت پیامبر صلى الله علیه و آله کردند، در ظاهر به حدّى است که مجالى براى اخفاى آن نیست و پستى آن به حدّى است که اهل آسمان و زمین، بر مظلومیت اهل بیت علیهم السلام گریسته و کوه‏ها از جا کنده شده و صخره‏ها از هم پاشیده‏اند و کارهاى زشت آنان هنوز پا برجاست. لعنت خدا بر کسانى باد که دست به چنین جنایاتى زده، یا به آن راضى بوده و براى آن کوشش کرده‏اند و عذاب آخرت دائمى و شدیدتر است».(شرح المقاصد، ج 2، ص 306- 307).

•تمام مشکل اهل سنت و علت حقیقى در تعدیل کلّ صحابه و صحبت نکردن از جرح و تعدیل آنان، به این خاطر است که براى سنت اهل بیت علیهم السلام، هر چند در حدّ ناقلین سنت پیامبر صلى الله علیه و آله ارزشى قائل نیستند. از همین رو مجبورند این وسائط فیض نبوى را، به تعبیر خودشان، از هر نوع جرح و تعدیل مصون دارند، تا سنت نبوى ضایع نشود. در حالى که پیامبر صلى الله علیه و آله براى بعد از خود دو چیز گران بها به ارمغان گذارده است: یکى کتاب خدا و دیگرى عترتش، که با تمسک به هر دو، امّت از گمراهى و ضلالت در امان‏اند.

•شیعه امامیه با تمسک به این دو اثر گران بها مجال وسیعى در جرح و تعدیل صحابه دارد، تا سنت نبوى را از اهلش اخذ کرده و به آن عمل نماید.