8. شفع و وتر در قول خداى عزّوجلّ‏ «فَمَنْ تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَیْه‏‏: کسى که در دو روزى شتاب و تعجیل کند گناهى بر او نیست، و کسى که تأخیر نماید نیز بر او گناهى نیست»، پس شفع کوچ اوّل و و وتر کوچ دوّم است، و آن روز سوّم (13ذیحجه) است و شبهای ده گانه: هشت روز از اوّل ذى حجّه و روز عرفه و عید قربان است. (ابن زبیر)

9. وتر آدم است که به سبب زوجه و همسرش‏ حوّاء شفع و جفت شد. (ابن عبّاس)

10. شفع روزها و شبهاست و وتر آن روزی است که بعد از آن شب نیست و آن روز قیامت است. (مقاتل بن حیّان)

11. شفع صفات مخلوقات و آفریده‏هاى خدا و تضادّ آن است عزّت و ذلّت، وجود و عدم، قدرت و عجز، علم و جهل، و مرگ. (بعضى)  وتر صفات خداى تعالى است، زیرا او موجودی است که عدم و نیستى ندارد، توانا و قادری است که عجز ندارد، عالم و دانائی است که نادانى و جهل بر او روا نیست، و حىّ و زنده‏اى است که مرگ ندارد.

12. شفع، على و فاطمهCاست و مراد از وتر محمّدn است.(بعضى)

13. مراد از شفع صفا و مروه، و مقصود از وتر بیت الحرام است.(بعضى)

وَ اللَّیْلِ إِذا یَسْرِ (4) و به شب، هنگامى که (به سوى روشنایى روز) حرکت مى‏کند

وجه اول: 1- جنس لیالى «وَ اللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ» قسم به شب آنگاه که تاریکی برود تا به روشنایى (که آمده بود) سپیده صبح تمام شود.

2ـ بعضى: علّت اینکه سیر را به لیل نسبت داده براى این است که لیل به مسیر خورشید در فلک سیر می‌کند و انتقال آن از افق به افق دیگر.

3ـ «إِذا یَسْرِی» = اذا جاء: وقتى که آمد و به سوى‏ ما رو کرد و اراده نموده هر شب را. (قتاده و جُبّائى)

وجه دوم: 1ـ یک شب معیّن از میان شبها (شب قدر یا عید فطر یا عید قربان)

2ـ شب مزدلفه و شب مشعر الحرام (شب عید اضحى) است که مردم در آنجا به طاعت خداى تعالى جمع می‌شوند، در آن شب حجّاج از عرفه به سوى مزدلفه سیر می‌کنند، سپس در آنجا نماز صبح را گذارده و بسوى منى صبحگاهان حرکت می‌کنند. (مجاهد و عکرمه و کلبى)