اشکال 4. واژگان آیه جمع است و تطبیق آن بر یک نفر خلاف ظاهر است.

جواب برخی اهل سنت: لفظ جمع برای تشویق و ترغیب دیگران است به کاری که امام علی انجام داد.

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ ...‏ تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ » الفاظ جمع، مصداق: حاطب بن ابی بلتعه که به قریش نامه نوشته بود.

«یَقُولُونَ لَئِنْ‏ رَجَعْنا إِلَى‏ الْمَدینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ ...» و «فَتَرَى الَّذینَ فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ یُسارِعُونَ فیهِمْ یَقُولُونَ نَخْشى‏ أَنْ‏ تُصیبَنا دائِرَةٌ» : عبدالله بن ابیّ بن سلول

جواب 2. چشم پوشی از خصوص سبب و پیروی از عموم لفظ مبنای خود اهل سنت را ویران می‌کند.

بنابر نص سبب نزول : رکوع = خم شدن در نماز

نقد مناقشه‌های دسته دوم:

1. عدم استناد امام علیg به آیات ولایت

فخر رازی: امام علیg که خود آشناتر از دیگران به تفسیر قرآن است به آیات ولایت بر امامت خود استدلال نکرده است.

پاسخ: ظاهرا تنها فخر رازی این شبهه را مطرح کرده، غافل از اینکه امام علیg در منابع شیعه و اهل سنت با این آیه بر حقانیت خود احتجاج کرده است.

ابن بابویه: کمال الدین (ج1، ص276) علی بن طاووس : التحصین(ص682)، ابراهیم بن محمدجوینی: فرائد السبطین (ج1، ص 312)

•خطیب خوارزمی احتجاج عمرو بن العاص را در نامه‌اش به معاویه بر حقانیت امام علیg آورده است.

2. عدم حصر در کلمه «إنما»

«انما»: ادات حصر، پس باید مراد از ولایت در آیه خاص باشد نه عام؛

ـ این ولایت منحصر در خدا و رسول و برخی مؤمنان است و تنها با معنای رهبری و تصرف سازگار است.

اشکال فخر رازی:

کلمه «إنما» برای حصر نیست، زیرا «إِنَّما مَثَلُ الْحَیاةِ الدُّنْیا کَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ ... » ولی مثلهای دیگری غیر از این حیات دنیا وجود دارد، مثل: «إِنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْو...» پس لهو و لعب در غیر از زندگی دنیا نیز وجود دارد.

پاسخ:

ظاهر قرآن: «ظاهر حیات دنیا چیزی جز لهو و لعب نیست». نه آنکه لهو و لعب در غیر حیات دنیا وجود ندارد.