گفتن لاإله إلا الله باعث حفظ خون و اموال می شود و قضاوت به راست و دروغ بودن آن به عهده‌ی خداست.

قال رسول الله: «من شهد أن لا إله إلا الله و استقبل قبلتنا و صلی صلاتنا و أکل ذبیحتنا فذلک المسلم، له ما للمسلم و علیه ما علی المسلم». (جامع الاصول: ج1: ص 158ـ 159).

انس از رسول الله صلی الله علیه و آله: روایت کرده که هر کس به لاإله إلا الله و محمد رسول الله شهادت داد و به قبله‌ی ما نماز خواند و گوشت قربانی ما را خورد و نماز ما را خواند، ریختن خون ایشان و گرفتن اموال ایشان بر ما حرام است.

نتیجه: تصریح احادیث به محفوظ بودن خون و آبروی مسلمانان با اعتقاد به توحید و رسالت رسولn

بنابراین: دین اسلام آسان و تکالیف آن راحت است.

نهی از تکفیر مسلمان در سنت

1. «اسلام بر چند ویژگی بنا شده است: شهادت به یگانگی خدا و این که محمدn رسول خداست و اقرار به آنچه از جانب خدا آورده است و جهادی که جریان دارد از زمان مبعوث شدن فرستادگانش تا آخرین گروهی که از مسلمانان باشند ... پس ایشان را به گناهی تکفیر نکنید و علیه ایشان به شرک شهادت ندهید».

2. «اهل آیین خود را تکفیر نکنید، هر چند گناه کبیره انجام دهند»‌.

3. «احدی از اهل قبله را به گناهی تکفیر نکنید، هر چند گناه کبیره انجام دهند»‌.

4. «اسلام بر سه چیز بنا شده است: ... اینکه اهل لا إله إلا الله را به گناهی تکفیر نکنید و به شرک ایشان شهادت ندهید».

5. از ابوذر وارد شده که از رسول خداn شنید که می‌فرماید: «مردی به مردی دیگر نسبت فسق یا کفر نمی‌دهد مگر اینکه به خودش باز می‌گردد، اگر فرد اول دارای چنین صفتی نباشد».

6. ابن عمر از رسول اللهn : «کسی که به برادرش بگوید: ای کافر، یکى از آن‏دو به عقوبت آن بدى دچار خواهد شد».

7. «کسی که مؤمنی را به کفر نسبت دهد، مثل کسی است که او را کشته است، و کسی که فردی را به چیزی بکشد، خدا او را به همان چیزی که او را کشته عذاب می کند».

8. «کسی که برادرش را تکفیر کند، قطعاً به عقوبت آن گرفتار خواهد شد».

9. «زمانیکه مردی به برادرش بگوید: ای کافر گویا که او را کشته است و لعنت کردن مؤمن مثل کشتن اوست».

10. «هر گاه مسلمانى، مسلمان دیگرى را تکفیر کند اگر او واقعاً کافر باشد که هیچ، وگرنه خود او کافر است‏».

11. «از اهل لا إله إلا الله دست نگه دارید و ایشان را به گناهی تکفیر نکنید، زیرا هر کس اهل لا إله إلا الله را تکفیر کند به کفر نزدیکتر است».

12. «اگر کسى به برادر دینى‏اش «کافر» خطاب کند، گناه این نسبت را یکى از آن دو به دوش مى‏کشد، اگر راستگو باشد که هیچ، و الّا به خود او برمى‏گردد».

13. «هر گاه فردی به برادرش بگوید: ای کافر، به عقوبت آن یکی از آن دو دچار می‌شود، اگر همانگونه باشد وگرنه به سوی خودش باز می‌گردد.».

14. «زمانیکه مردی به برادرش بگوید ای کافر! عقوبت آن به یکی از آن دو باز می‌گردد، اگر کسی که به او (کافر) گفته شده کافر باشد (کافر است) وگرنه به کسی که این حرف را زده باز می‌گردد».

15. «مردی به کفر مردی شهادت نمی‌دهد، مگر اینکه عقوبت آن به یکی از آن دو باز می‌گردد، اگر کافر باشد که همانطور است که او گفته و اگر کافر نباشد، به تکفیر کردن او کفار شده است».

16. از حضرت علیg آمده در مورد مردی به که به مرد دیگری می‌گوید: ای کافر! ای خبیث! ای فاسق! ای حمار! «بر او حدی معلوم نیست، والی هر گونه بخواهد او را تعزیر می‌کند».