1. هر انسانی محبوبی دارد.

 2. اهل بیت مطهرند و مصداق کامل شایستگی‌ها.

 امام حسن مجتبی علیه السلام: «یا أهل‏ العراق‏ اتّقوا اللّه‏ فینا فإنّا أمراؤکم و ضیفانکم و أهل البیت الذین سمّى اللّه فی کتابه (إنّما یرید اللّه لیذهب عنکم الرجس أهل البیت و یطهرکم تطهیرا). و إنا من اهل البیت الذی افترض الله مودتهم عل کل مسلم. فقال تبارک و تعال لنبیه: «قُلْ‏ لا أَسْئَلُکُمْ‏ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏ وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً..  فاقتراف الحسنه مودتنا اهل البیت.»

 امام سجاد علیه السلام: ای مردم، به ما دانش، بردباری، کرامت و بخشندگی، شیوایی در سخن، شجاعت و محبت در دلهای مؤمنان عطا شده است.

 شعار همه انبیا این بود که جز از پروردگارمان پاداشی نمی خواهیم و هیچیک به جز پیامبر اسلام پاداش رسالت خود را مودت به خاندان خود قرار نداد.

 حکمت: انبیای دیگر آخرین پیامبر نبودند تا عترتشان عین دین، الگو و معصوم بوده و تداوم رسالت ایشان باشد ولی خاندان پیامبر تداوم راه وی بودند. 

 امام رضاعلیه السلام: «وَ لَمْ‏ یَفْرِضِ‏ اللَّهُ‏ مَوَدَّتَهُمْ‏ إِلَّا وَ قَدْ عَلِمَ أَنَّهُمْ لَا یَرْتَدُّونَ عَنِ الدِّینِ أَبَداً وَ لَا یَرْجِعُونَ إِلَى ضَلَالَةٍ أَبَداً: خدا دوستی آنان را واجب نکرد جز آنکه می دانست آنان هرگز از دین بر نمی گردند و هرگز به گمراهی نمی روند.»

 1. ابطال نظریه برخی مفسران اهل سنت: که آیات قبلی مانند 109/ شعرا «ما از شما مزدی نمی خواهیم و پاداش ما با خداست»، ناسخ آیه مودت باشد، حال آنکه مودت خواهی به سود خود ایشان نبوده است. + در صحیح مسلم و .. آمده که پیامبر در خطبه غدیر فرمود: «... و إناتارک فیکم ثقلین إولهما کتاب الله ... و اهل بیت إذکرکم الله فی اهل بیتی، إذکرکم الله فی اهل بیتی، إذکرکم الله فی اهل بیت»

 پیامبربا توجه به وحی معنای مودت را روشن می سازند که اهل بیت جایگاهی خاص داشته و اجر رسالت پیوند قلبی با ایشان است، پایه نسخ نشده  است.

 2. عبارت «فی» در «فی القربی» به جای «لام» بیانگر جایگاه محبت اهل بیت پیامبر است.

 3. آیه در صدد انجام صله رحم با تمام خویشاوندان پیامبر نیست، چون هر دوستی اجر مزد رسالت را ندارد و هیچیک چنین ادعایی نداشته‌اند، جز اهل بیت خاص نبی (اصطلاحی».

 4. ماهیت این محبت حسنه است و خداوند بر آن حسنه می‌افزاید: «وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْناً»

 5. مودت به اهل بیت زمینه‌ساز برخورداری انسان از غفران خداوند و لطف اوست. «إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ»

 6. این مودت مانند همه ارزش‌های دینی دارای مراتب است.

 7. در این پاداش چیزی عاید رسول‌خدا نمی‌شود، بلکه هر چه هست عاید بندگان خواهد شد. «قُلْ‏ ما سَأَلْتُکُمْ‏ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُم‏: سبأ/47»

 «قُلْ‏ ما أَسْئَلُکُمْ‏ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلى‏ رَبِّهِ سَبیلا: 57/فرقان»

 هدف این دوستی: هدایت مردم و راه یابی به صراط مستقیم

 روایت: «هر کس اهل بیت را دوست بدارد، خدا را دوست داشته و هر کس آنان را دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است».

 اهل بیت مظهر ارزش های الهی هستند،و لذا پیامبر فرمود: «حُرّمت الجن?ُ علی مَن ظَلَم اهل بیتی و اذانی فی عترتی»

 محبت به اهل بیت علیهم السلام معیار شناخت مؤمن از منافق

 قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «هر کس به ما اهل بیت بغض داشته باشد، منافق است».

 امام علی علیه السلام: «اگر با این شمشیرم بر بین مرد با ایمان زنم که مرا دشمن گیرد، نگیرد و اگر همه جهان را بر منافق ریزم تا مرا دوست بداد، نپذذیرد، و این از آن روست که قضا جاری گشت و بر زبان پیامبر امی گذشت که فرمود: «یا علی، لایبغضک مؤمن و لا یحبک منافق»

 امام باقرg از قول امام علیg  : « محبت به ما و به دشمنان ما، در دل یک نفر جمع نمی شود... پس هر کس می خواهد از محبت ما در دلش آگاه شود، قلبش را بیازماید، اگر در حب به ما، حب دشمن ما نیز در دل اوست، از ما نیست و ما نیز از او نیستیم».

 

 قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «اساس الاسلام حبی و حب اهل بیتی»    مستلزم پایبندی به لوازم آن  کوتاهی نکردن در عمل: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ‏ تُحِبُّونَ‏ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی‏ یُحْبِبْکُمُ اللَّه‏»: 31/آل عمران  محبت+ پیروی از سنت و سیره پیامبر (مودت+ معرفت+ اطاعت)

 قال الصادقg: «أَنْتُمْ عَلَى ذَلِکَ وَ أَنْ یَجْعَلَ مُنْقَلَبَکُمْ مُنْقَلَبَ الصَّالِحِینَ قَبْلَکُمْ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‏ .. وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ* وَ مَنْ‏ سَرَّهُ‏ أَنْ‏ یَعْلَمَ‏ أَنَّ اللَّهَ یُحِبُّهُ‏ فَلْیَعْمَلْ‏ بِطَاعَةِ اللَّهِ وَ لْیَتَّبِعْنَا أَ لَمْ یَسْمَعْ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِنَبِیِّهِ ص‏ قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ‏ وَ اللَّهِ لَا یُطِیعُ اللَّهَ عَبْدٌ أَبَداً إِلَّا أَدْخَلَ اللَّهُ عَلَیْهِ فِی طَاعَتِهِ اتِّبَاعَنَا وَ لَا وَ اللَّهِ لَا یَتَّبِعُنَا عَبْدٌ أَبَداً إِلَّا أَحَبَّهُ اللَّه‏: هر کس که بداند خداوند او را دوست می‌دارد، شادمان می‌شود، پس به اطاعت خدا گردن نهد و ما را پیروی کند، آیاسخن خداوند عزووجل را پیامبرش نشنیده که می‌فرماید: «بگو: اگر خدا را دوست می‌دارید، پس مرا پیروی کنید، تا خدا شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشاید». به خدا سوگند، هیچ بنده‌ای خدا را اطاعت نمی‌کند، جز آنکه خداوند پیروی ما را در این اطاعت وارد می‌کند. به خدا سوگند، هیچ بنده‌ای ما را پیروی نمی‌کند، جز آنکه محبوب خداوند خواهد شد. »

 قال علی علیه السلام: « هر کس ما را می‌خواهد، باید قول ما را بگیرد و به سیره ما عمل کند».

 قال الامام مهدی عجل الله تعالی فرجه  : « هر کدام از شما باید کاری کند که به محبت ما نزدیگ شود و از آنچه موجب خشم و ناپسندی ماست دوری گزیند».